9.30.2010

Jalan : SeMaNgAt BaRu...SiNaR KaMu DiSisiKU..

Jalan yang ini nak berbunyi macam ni..

Dah lama tak rasa bahagia cam dulu-dulu.Hahaha bukan apa sekadar ingin berkongsi sebuah cerita yang macam nak ketawa pon ada tapi ini benar-benar serius taw.

Sesekali aku melihat ke jam di dinding rumah, hampir pukul 1.30, sudah mahu masuk waktu Zuhur. Hari ini hari ahad, tapi bukan macam hari-hari yang lain, hari ini nak balik asrama. Dah lar jarak rumah dengan asrama tu jauh. Lagi -lagi sekarang aku kat umah atuk aku. Punya lar malas nak baklik asrama tue. Tunggu bas,naik bas dan jalan kaki pegi asrama. Emmm takpa lar ini semua buat aku ni jadi orang berdiri atas kaki sendiri atau kata nama saintifiknya berdikari.

Tapi aku sebenarnya suka jugak kalau minggu balik rumah atuk aku nih, nak cerita pasal kisah cinta bertepuk sebelah tangan aku nih. Macam ni ceritanya, kalau aku balik ke asrama aku akan naik bas melalui pekan-pekan kecil macam, Rengit , Senggarang. Jadi nak ceritakan satu cerita tentang Senggarang.

Tiap kali balik ni lah aku akan berharap agar jumpa gadis nih. Sebaya umur dengan aku dan agak-agak ok lah rupa parasnya. Dia ni duduk asrama jugak,kira jiran sekolah aku la. Sekolah aku sekolah lelaki dan sekolah dia sekolah perempuan. Bukan sebab apa, memang aku minat sangat kat budak nih .Tapi aku selalu cakap dalam ati aku, ala..mana lar dia nak pandang orang macam aku nih. Belaja setakat gitu-gitu jer. Nak kata muka pon biasa-biasa jer.

Mula-mula cerita aku jumpa dia masa sekolah agama. Dia sekelas ngan aku, time tu aku kalau tengok dia cam lucu-lucu lar. Sebab kan, kalau dia baca buku sensorang dalam kelas dia akan buat prangai cam budak-budak. Maksud aku sambil baca buku dia angguk-angguk kepala cam mengeja kat tv tue.Kiutnya kalau tengok dia baca aku selalu cakap dalam ati. Lagi satu, kalau time belajar, dia akan buat muka bingung-bingung cam tak paham gitu, tapi yang aku tau dia memang pandai. Soo, lagi tak berani lar aku nak tegur dia atau cakap ngan dia.

Selama ku duk sama kelas ngan dia tak pernah aku cuba cakap atau tegur dia. Sebab aku malu lar kalau depan dia.hahahah lucu lar ko ni pie!!!

Sambung pulak kejadian kat dalam bas. Minggu tu aku balik rumah atuk aku, macam biasa lar hari sabtu aku tolong atuk petik biji kopi.Hoo nak cerita kat korang cari duit bukan senang woo!!
Kopi tu dah lar kecik-kecik nak penuhkan satu tim minyak tanah tu, amik masa beb.Kalau penuh satu tin tu dapat lar dalam RM 8 .00. Tambah semut ngan gatal kat badan.Paling aku tak boleh lupa time tengah panjat pokok kopi tu, aku turun pijak sarang tebuan. Kalau korang nak tengok biji kopi tu macam mana, tengok lar musang dok makan kat sebelah nih.Cam tu lar biji kopi. Musang suka makan sebab manis dan lemak-lemak gitu rasanya. Musang ni kalau lapar dia nangis kalau kenyang pon dia nangis.Kenapa???
Sebab kenyang dia sakit perut, makan kopi banyak sangat.Hahaha...

Yeahhhh berlari aku sepanjang kebun nak lari punya pasal.Tau-tau satu askar tabuan hinggap kat muka aku sengat dekat ngan mata aku.Adoiii...sakit beb.Tak pasal -pasal aku jadi cam Pai Long. Sepet sebelah mata. Tapi nak buat camna kan, tu lar cara aku nak cari duit belanja sekolah dulu-dulu. Sekarang ni dapat duit elaun pon dah kira bersyukur dah. Haa... balik asrama ngan mata bengkak sebelah hahah lucu lar.Macam mana kalu dia nampak aku cam ni mesti dia ketawakan aku kan.

Ahad aku balik lar asrama, naik bas lambai kat atuk aku. Duduk tunggu nak sampai Senggarang nih. Bedebar rasa..haha mintak-mintak dia ada tunggu bas nih naik bas nih.Hahaha bedoa siap pasal nak jumpa idaman hati.Kelakar lah ko nih. Tiba kat pekan Senggarang aku tunggu dia naik ker tak, Sorang-sorang naik dalam bas..Hmmm nampak gaya dia tak naik bas ni lar time nih...

Ntah tak tau ngan tiba-tiba ada penumpang last naik pakai baju sekolah warna puith.Aku tngok jer...Sekali budak tu pusing...Wahhhh!!!! Dia lah..dia lah...muka aku yang tadi sedeh tukar muka ceria gila.Kalau ada orang amik gamba aku time tu mesti lucu gila expressi muka aku..Haahaha..

Masa dia naik tu semua tempat duduk dah penuh.Aku nak bagi dia duduk pon serba salah, yela mana dia penah cakap ngan aku. Sekali tu dia cam perasan ada aku kat dalam bas tu. Dia tengok kat aku, macam nak cakap aku tengok jer lar, mana aku tau dia cakap apa .Dia kat depan aku kat belakang bas. Tapi cara dia tengok aku tu dia cam nak cakap "Kenapa ngan mata awak tue??? "
Mulut dia dok bergerak-gerak ngan mimik muka kesian kat aku...Time tu aku dah macam apa ntah, melayang jer rasa..lalalala....Tak sedar pon mamat bangla yang duk sebelah aku dok tengok aku semacam.Hahahah..pelik budak sebelah aku nih..

Semua tu dah berlalu dah.Sekarang nih cuma jadi kenangan aku jer.Kalau korang nak tau kenapa aku tulis dalam nih.Sebab kalau aku ilang ingatan maka aku masih ada benda yang aku boleh rujuk balik. Sebab aku sayang kat semua kenangan nih. Kalau ilang hmm mesti sedeh kan.

Takpa lar jalan-jalan pon sekarang dia bahagia ngan orang yang dia sayang.

Aku pulak???

Masih macam dulu, sekadar memendam rasa jer.Takpa lah walau hanya sekadar melihat dari jauh...

Jalan-jalan ingat jugak hahaha...Lucu lar ko ni pie

No comments:

Blogger news

Blogroll